W opublikowanym 7 czerwca 2019 roku uzasadnieniu do sprawy III CSK 159/17, Sąd Najwyższy wyszczególnił skutki prawne wystąpienia w umowie kredytowej nieuczciwych postanowień umownych, regulujących mechanizm indeksacji. Zdaniem Sądu Najwyższego postanowienia umowne odnoszące się do mechanizmu indeksacji określają główne świadczenia stron, a nie tylko wpływają na jego wysokość. Tym samym, nieprecyzyjność postanowień, które określają główne świadczenia stron wpływa na to, że umowa nie została zawarta w sposób prawidłowy.
Wskazane orzeczenie przyznaje wzmożoną ochronę konsumentom, poprzez wyeliminowanie z umów niedozwolonych klauzul indeksacyjnych. W konsekwencji, taka umowa kredytowa powinna być w całości rozliczana jako kredyt w PLN ze stopą procentową opartą o stałą marżę i nie ma konieczności zastąpienia nieuczciwych postanowień umownych innymi klauzulami indeksacyjnymi.
Z drugiej strony, z orzeczenia SN można wyprowadzić wniosek, iż możliwe jest także unieważnienie umowy kredytu po wyeliminowaniu klauzul abuzywnych. Taka ewentualność będzie wchodziła w grę w sytuacji, gdy stosunek prawny po usunięciu nieuczciwych postanowień umownych, będzie sprzeczny z jego pierwotną naturą.
W konsekwencji, Sąd Najwyższy zaprezentował w swoim orzeczeniu stanowisko zbieżne z aktualną linią orzecznicza Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, przełamując tym samym rozbieżności w orzecznictwie polskich sądów. Można zatem twierdzić, że omawiane orzeczenia nie zamyka drogi do uznania umów kredytowych, indeksowanych do franków szwajcarskich za nieważne. Wręcz przeciwnie, wnioski, do których doszedł Sąd Najwyższy mogą wyposażyć konsumentów w argumenty wspierająca ich dążenie do unieważnienia umów kredytowych. W analizowanej sprawie nie doszło natomiast do jednoznacznego przesądzenia o nieważności umowy kredytowej, z uwagi na pominięcie tego rodzaju zarzutów w skardze kasacyjnej.
